martes, 28 de octubre de 2008

Artigo Francisco Torres: Inmigración y segundo gobierno de Zapatero

Francisco Torres: Inmigración y segundo Gobierno de Zapatero.El cambio en la política de inmigración (Página Abierta, 196, octubre de 2008)

"En sus primeros meses, el segundo Gobierno de Zapatero ha anunciado medidas y “reflexiones” que modifican aspectos importantes de la política de inmigración. Se hace en un contexto de crisis económica, de creciente percepción de ésta y después de una campaña electoral en la que el “duro” discurso del PP sobre la inmigración le procuró, según diversos estrategas, una buena rentabilidad más allá de su público fiel. Con la excepción del derecho al voto en las municipales, las medidas propuestas se justifican en la desaceleración económica, el aumento del paro interno y una perspectiva de recesión, menores ingresos públicos y dificultades para el Estado de bienestar. Estas medidas, diversas, tienen un denominador común: la reducción del número de inmigrantes. Al mismo tiempo, la aprobación socialista de la Directiva europea de retorno, abordada en el número anterior de PÁGINA ABIERTA por Javier de Lucas, alineaba al Gobierno con las tesis restrictivas de la Unión. El rápido apoyo del ministro Corbacho a medidas, como mínimo muy discutibles, como la segregación de los menores inmigrantes en espacios educativos específicos a su llegada, anunciada por la Generalitat de Cataluña, completan esa percepción de cambio. Diversos portavoces oficiales han negado que estas medidas constituyan un viraje de la política de inmigración. Son los mismos criterios, entre otros la vinculación con el mercado laboral, que se aplican en “nuevas circunstancias” (1). ¿Ajuste o cambio? Vistas las medidas, las argumentaciones (o la falta de ellas), las lógicas que se utilizan y el discurso-imagen que se proyecta, hay cambio y a peor. "

Podes ler o artigo completo no seguinte link: http://www.pensamientocritico.org/frator1008.html

sábado, 20 de septiembre de 2008

O decálogo de Corbacho: a nova política de inmigración en España

O decálogo de Corbacho pode resumirse no seguinte: a) nova lei de estranxeiría con tintes máis restrictivos que a actual; b) intento dun gran pacto de estado co PP en materia de inmigración; c) loita contra a inmigración ilegal; d) un home/unha muller (inmigrante), un contrato (de traballo); e e) a integración ocupa o posto número oito do decálogo (dereitos de cidadanía: deireito ó voto nin mencionalo) co que non parece ser moi prioritario. A doctrina Corbacho pasa por contratación en orixe cero (é dicir, máis inmigrantes ilegais); os "abuelos", que para chegar a España a través de reunificación familiar teñen que ser dependentes económicamente dos fillos inmigrados en España, que se queden nos seus países, que aquí queremos ás estranxeiras para coidar ós "nosos" dependentes, os que teñan eles/elas nas súas familías non son problema noso, para eso lles damos unha limosca en cooperación ó desenvolvemento; e se tanto queren á familia (que reside no seu país de orixe) que retornen que agora non temos traballos para "eles"; e menos mal que temos superávit gracias a eses que, "chegaron novos á escaleira do noso país" e que como son os últimos non poden impór as súas reglas, e con ese superávit a ver se conseguimos que non se deteriore o noso gran "estado do benestar", que xa se sabe que andan a gastar de máis cobrando a prestación por desemprego. Pero retornando, eso sí, nin un pesuco de máis do que xa puxeron do seu peto pagando con impostos a prestación por desemprego (...) menos mal que este é un goberno de esquerdas. En fin, que deixaron sen discurso ó pobre de Rajoy, agora só poden pedir que bailen jotas (que non muiñeiras) para integrarse, e que olliño, que a ver se os españois emigran á vendima e eles sentados na casa cobrando o paro...ojito, eh!

A continuación xulgade por vós mesmos/as:
_____________________________________________________________
SENADO-COMISIÓN , 30 DE JUNIO DE 2008 . NÚM.39
Corbacho dixit: "Señorías, se ha constatado —lo hemos vivido recientemente—que el fenómeno de la inmigración, bien gestionado, es altamente beneficioso tanto para los países de origen de los inmigrantes como para los países de destino. El Gobierno de España es plenamente consciente de que la inmigración es a la vez una oportunidad y un reto, además de una necesidad objetiva de nuestra sociedad. Es una oportunidad para nuestro crecimiento demográfico, para elevar nuestra capacidad productiva y para enriquecer nuestra pluralidad social y cultural con múltiples
aportaciones. Es un reto, puesto que hay que gobernar un fenómeno complejo que afecta directamente a la convivencia y que, como todo fenómeno social, genera cambios tanto a nivel nacional, en el orden político y socioeconómico, como a nivel internacional, en las relaciones e
intercambios con los países de origen y de tránsito de los inmigrantes.
Señorías, la inmigración en España presenta un balance altamente positivo, y su aportación ha sido fundamental para el crecimiento demográfico, para la elevación de la renta per cápita del país, para la incorporación de la mujer al mercado de trabajo, para el crecimiento de sectores
como el de la construcción, el de la agricultura o el de la hostelería o el comercio, y para incrementar las contribuciones de empresarios y trabajadores al sistema de protección social y al mantenimiento del Estado del bienestar. Además, los inmigrantes han desempeñado, en su mayoría, aquellos puestos de trabajo que dejaron de desempeñar los trabajadores y trabajadoras españoles, por tratarse de empleos de baja cualificación y de bajo valor añadido. El resultado, señorías, conocido por todos y todas, ha sido un crecimiento económico sin precedentes
en nuestro país.
Ciertamente, la política de inmigración debe poder adaptarse y adecuarse a las nuevas necesidades y circunstancias; circunstancias que, como ustedes saben, hoy son distintas a las de ayer y, consecuentemente, desde la política de inmigración requieren una respuesta adecuada, ya que el escenario de hoy es distinto del de 2004-2008, y el peso de la población inmigrante, con cerca de 4.300.000 personas con autorización de residencia, supone ya el 11 por ciento del conjunto de la población. Por otra parte, estamos en un proceso de desaceleración económica que tiene un fuerte impacto en ciertos sectores productivos que tradicionalmente absorben un buen número de trabadores extranjeros, como los que he citado anteriormente. Esto conlleva la elevación del número de trabajadores extranjeros en situación de desempleo.
En este contexto, nuestra política de inmigración tendrá un gran objetivo: conseguir una sociedad plural y diversa compartiendo valores de libertad y convivencia. Ese es el objetivo. Para alcanzarlo, el ministerio se propone trabajar en dos líneas paralelas. La primera, control y legalidad. La segunda, cohesión social, integración y convivencia. Sobre este particular, les trasladaré brevemente diez cuestiones básicas sobre cómo debemos abordar y gobernar este fenómeno:
En primer lugar —como ya me han escuchado decir en reiteradas ocasiones—, todos los inmigrantes que hagan falta, pero con contrato de trabajo.
En segundo lugar, saber distinguir entre las políticas que ha de haber en el país de origen y las que ha de haber en nuestro país, como lugar de destino. En cuanto al origen, hay que ayudar mediante la cooperación para el desarrollo —compromiso incuestionable de este Gobierno—, y en cuanto a España, como país de destino, no podemos retroceder en nuestro Estado de bienestar, un Estado de bienestar que no solo es de los españoles, sino de todos los que en este país compartimos ciudadanía.
En tercer lugar, la política de la Unión Europea en la materia se encuentra en un proceso de construcción de una política común entre los Estados miembros que, además de establecer mecanismos para la migración legal, refuerza los mecanismos de lucha contra la inmigración ilegal, especialmente a través de la vigilancia y control de las fronteras, el retorno de los inmigrantes ilegales y las sanciones a los empresarios y empleadores que contraten inmigrantes ilegales.
En cuarto lugar, debemos adaptar la legislación en materia de extranjería al nuevo contexto, además de la necesidad de trasponer algunas directivas comunitarias y dar cumplimiento a sentencias del Tribunal Constitucional. Es necesario reflexionar sobre algunos aspectos de la ley como la reagrupación familiar.
En quinto lugar, en el mes de septiembre impulsaremos un plan de ayuda al retorno voluntario de inmigrantes desempleados con derecho a prestación contributiva por desempleo. Este programa tenemos que verlo como una oportunidad para el inmigrante y no como una discriminación.
En sexto lugar, soy plenamente consciente de que la única forma de gobernar el proceso es a través del consenso y los acuerdos con los representantes de los ciudadanos, de los empresarios, de los trabajadores y también de los inmigrantes, por lo que manifiesto una vez más mi compromiso para trabajar en aras de la consecución de un pacto de Estado en esta materia. Con este fin, trabajarépara establecer la necesaria concertación territorial. El desarrollo del Estado autonómico y la gestión de la inmigración requieren un esfuerzo conjunto de las administraciones públicas. Por ello, desde el ministerio intensificaremos la cooperación con las comunidades autónomas y ayuntamientos para establecer procedimientos de control y gestión rápidos y eficaces, adaptados a las circunstancias reales de cada uno de los pueblos y provincias donde viven y trabajan los inmigrantes. Con este objetivo, pondremos en marcha la Conferencia Sectorial de Inmigración el próximo día 9 de julio, dando además cumplimiento a la moción presentada en esta Cámara por el Grupo Parlamentario de Entesa.
En séptimo lugar, la inmigración se encuentra estrechamente vinculada al mercado laboral. Por ello, las acciones han de estar encaminadas a la dignificación de las condiciones de trabajo y de vida en España, evitando situaciones de abuso y explotación. Esta será pues una línea prioritaria en el diálogo social.
En octavo lugar, potenciaremos las políticas de integración. Para ello desarrollaremos el Plan Estratégico de Ciudadanía e Inmigración, la mejora de los servicios públicos, la intensificación de la cooperación con las comunidades autónomas y ayuntamientos y potenciaremos, como órgano de asesoramiento y consulta, el Foro para la Integración Social de los Inmigrantes, con el que me reuní la semana pasada.
En noveno lugar, una llamada al consenso político. Hemos de saber distinguir entre la gestión y lo que son acuerdos de Estado. Pues bien, el asunto de la inmigración necesita un pacto de Estado. Por ello, yo nunca les pediré que den su apoyo a mi gestión, pues esa es mi responsabilidad.Esta es la razón por la que yo distinguía entre la gestión de un Gobierno y de un ministerio, de lo que han de ser las grandes líneas de acuerdo, las cuales sí les invito a apoyar mayoritariamente, si es posible. Por tanto, la línea de gestión es de mi responsabilidad, y la de ustedes, vigilarla de cerca para comprobar si lo hago medianamente bien. Esa era mi reflexión sobre este particular.
En décimo lugar, creo que España ha de tener un modelo propio y mirar menos hacia afuera y más hacia adentro en esta cuestión. Sobre este particular también les trasladaré mi opinión. Creo que España necesita dos cosas: un mayor compromiso cada día con la Unión Europea y una participación activa en sus políticas. Sin duda, no se puede gestionar hoy la inmigración al margen de la Unión Europea, pero, a veces, los españoles y españolas tenemos el pequeño defecto, entre comillas, de valorar menos lo que nosotros hacemos y mirar mucho hacia fuera para ver qué hacen los demás. Sin embargo, si sabemos hacerlo bien, tenemos la oportunidad de tener nuestro propio modelo y gestionarlo de acuerdo con nuestra propia realidad, sin renunciar nunca a que dicho modelo sea una referencia. A esta conclusión no solo me lleva el hecho de trabajar en el Gobierno, sino el conocer tantos y tantos ayuntamientos y comunidades autónomas que hoy son una auténtica referencia en temas fundamentales de este fenómeno de convivencia y cohesión social. Por lo tanto, debemos considerar más esta cuestión y, quizá, mirar menos hacia fuera, aunque, lógicamente, siempre está bien tener presente el derecho comparado."

domingo, 11 de mayo de 2008

Non á directiva da vergoña

O debate sobre a directiva europea contra a inmigración irregular (coñecida pola directiva da vergonza) prevé un recorte de dereitos e liberdades en Europa dos inmigrantes en situación irregular: detención de menores estranxeiros violando os dereitos do neno, aumento a 18 meses do período de encerro de estranxeiros en situación irregular (cando na actualidade o período é de 40 días), etc. Ante esto o goberno español adoptou unha posición ambígüa dacordo co seu propósito de endurecer a súa política de inmigración que pasa por aumentar o período de internamento (declaraciones de Pérez Rubalcaba) y dejar sólos en las críticas contra esta directiva a sus homógolos socialistas franceses e italianos. En definitiva, é vergonzosa a posición do PSOE arrebatándolle parte do seu discurso (anti)inmigración ó propio Partido Popular, nun momento en que está crecendo os sentimentos xenófobos na sociedade española, e no que só podemos escoitar ó Ministro de Traballo e Inmigración, Celestino Corbacho, dicir cousas en negativo sobre os cidadáns estranxeiros que residen en España: "sería nefasto para la inmigración que el último que llega imponga sus normas" (¿pero es que acaso a maioría dominante está ameazada polo nosos novos hóspedes?), "veo razonable que los inmigrantes puedan votar, pero con limitaciones" (¿con que limitacións?, ¿non defende este goberno a creación de novos dereitos?, ¿ten medo o goberno a esa hipotética nova bolsa de votantes? (inaudito), "tenemos que evitar el modelo americano, que un área metropolitana se segmente por poblaciones de origen es lo peor que puede pasar", etc. Con este discurso negativizador sobre a inmigración, por non dicir reaccionario, parece que o conxunto da cidadanía só escoita un único discurso, e rápido se esquece que o crecemento económico de España débese en máis dun 50% á chegada de inmigrantes, nembargantes, este Estado rácano ten invertido só uns 700 millóns en políticas de integración no período 2004-2008. Evidentemente, o goberno fai caixa, aforra en gasto social e aínda por riba, en época de crise estigmatiza ás persoas inmigrantes. Vergoñento! Pero, para empezar a combater os ventos reaccionarios europeos, é preciso que asinemos contra a direccitva da vergoña, clicando no seguinte link.

domingo, 4 de mayo de 2008

Master Universitario Oficial en Migracións Internacionais

O Equipo de Socioloxía das Migracións Internacionais (ESOMI) da Universidade da Coruña puxo en marcha o I Máster Universitario Oficial en Migracións Internacionais que se pode cursar no sistema universitario galego. O cal é unha boa noticia, pois servirá para profundizar no estudio das migracións internacionais no ámbito galego. Neste máster, que se impartirá na Facultade de Socioloxía, participarán profesores/as de garantido prestixio internacional como é o caso de David Fitzgerald (CCIS, UCSD), Rodolfo García Zamora (UAZ. México), Johan Leman (Leuven, Bélxica), Antonio Izquierdo Escribano (ESOMI, UDC), Natalia Ribas Mateos (ESOMI, UDC), Laura Oso Casas (ESOMI, UDC), etc. A coordinadora do máster é a profesora de socioloxía Carmen Lamela Viera (ESOMI, UDC) e podedes obter toda a información na páxina web do ESOMI ou enviando un e-mail á seguinte dirección: master.migracion@udc.es, ou ben descargar o tríptico informativo pulsando aquí.

sábado, 15 de marzo de 2008

Seminarios Abertos de Formación en Inmigración (26 e 27 Marzo de 2008)

O Equipo de Socioloxía das Migracións Internacionais (ESOMI) da Universidade da Coruña celebrará na Facultade de Socioloxía os próximos 26 e 27 de Marzo dous seminarios abertos de formación. O mércores, 26 ás 10 da mañá falará a investigadora ecuatoriana Alicia Torres Proaño sobre O impacto do fenómeno migratorio na sociedade ecuatoriana”, e o xoves, 27, á mesma hora, fará o propio o investigador marroquí Mohammed Nadif nun taller titulado: "O impacto do fenómeno migratorio na sociedade marroquí". Esta é unha excelente oportunidade para escoitar falar a investigadores sobre o impacto das migracións nas sociedades expulsoras.

domingo, 24 de febrero de 2008

O xiro postal de Ousmane Sembène

A novela "O xiro postal" de Ousmane Sembène introdúcenos de cheo na sociedade senegalesa dos anos sesenta, e máis concretamente, é un excelente relato para analizar e medir os efectos da chegada de "remesas" dos emigrantes na poboación e nas relacións de veciñanza. Esta novela foi levada ó cine polo propio Sembène, autor doutras películas inesquecibles como Moolaadé (Sig. "protección").

Podemos ler en galego esta obra, grazas á inmenso traballo e labor de traducción que está realizando en Galicia a empresa Rinoceronte Editora. A continuación déixovos coa sinopse da novela:

"A chegada dun xiro postal altera a rutina dun barrio pobre do Dakar dos anos 60. Toda a veciñanza espera atopar neses cartos a saída a unha vida miserenta, chea
de débedas e privacións. A través das peripecias polas que pasa o protagonista para cobrar o xiro, Ousmane Sembène ofrécenos un retrato cruel pero lúcido do Senegal inmediatamente posterior á Independencia, no que se manteñen as estruturas sociais e económicas da época colonial.
Levado ao cine polo propio autor (Mandabi, 1968), O xiro postal denuncia a hipocrisía, a corrupción e o parasitismo dunha sociedade que, porén, ten nas súas mans a posibilidade de tentar cambiar.
Ousmane Sembène (1923-2007) figura entre os grandes nomes da literatura e o cine africano. Naceu en Senegal, loitou en Europa durante a II Guerra Mundial e posteriormente traballou en Francia como mecánico, estibador e albanel nos anos 50. Nesa época comezou a súa actividade política como militante comunista e publicou O estibador negro, a súa primeira novela. Interesouse polo cine coa intención de chegar a un público máis amplo, viaxou a Moscova para aprender dirección no Estudio Gorki, e despois de varias curtametraxes dirixiu en 1966 A negra de..., primeira longametraxe africana. Autor concienciado e comprometido, Ousmane Sembène concibe a súa obra literaria e cinematográfica como un instrumento didáctico útil para transmitir ao pobo africano unha mensaxe de loita e de esperanza."

II Certame Nacional de Relato Corto, Fotografía e Peza Teatral Breve: TRASPASANDO FRONTEIRAS

A Universidade de Almería, a través do Laboratorio de Antropoloxía Social e Cultural, fai pública a convocatoria do certame que leva por título: "Traspasando fronteiras. Segundo Certame Nacional de Relato Corto, Fotografía e Peza Teatral Breve".

O obxectivo da convocatoria é a construcción dun espazo de reflexión e creación, aberto e múltiple, sobre o fenómeno migratorio e a súa proxección na sociedade do século XXI. A literatura e a fotografía convertéronse en novos vehículos de expresión para desenrolar outros reflexos dunha realidade multicultural, que se vai transformando día a día, tanto nas sociedades de orixe coma nas de destino.
O prazo para presentar propostas remata o próximo 7 de Marzo de 2008. Para máis información podedes consultar a web.

lunes, 18 de febrero de 2008

Migracións na Galicia contemporánea

A editorial Sotelo Blanco acaba de editar o libro "Migracións na Galicia contemporánea. Desafíos para a sociedade actual" que foi coordinado por Xosé Manuel Cid Fernández, Xoán Carlos Domínguez Alberte e Raúl Soutelo Vázquez. O volume conta con dezaseis achegas diversas de académicos de prestixio internacional que vencellas os estudios da emigración galega a América e a Europa, coa recente chegada de inmigración a Galicia. Concretamente divídese en tres bloques: a) a emigración galega contemporánea no que participan Alexandre Vázquez, Blanca Martínez, Xosé M. Núñez Seixas, Raúl Soutelo, Liliana da Orden, X.C. Domínguez Alberte; b) muller e migracións: un estado da cuestión no que escriben M.X. Rodríguez Galdo, Laura Oso e María Villares, e Ubaldo Martínez Veiga; c) as migracións actuais: características e consecuencias demográficas e sociais, no que podemos ler as reflexións sobre estes temas de Diego López de Lera, Raquel Martínez, Buján, M. Reyes Fernández González, M.A. Santos Rego e M.Mar Moledo, Herminia Pernas, Begoña Castro e María Graciela Vázquez. En definitiva, un libro capaz de sintetizar pasado e presente migratorio e que pode achegarnos a dúas realidades que tenden pontes entre disciplinas coma son a historia e a socioloxía.